Үнэг,чоно хоёр

Үнэг,чоно хоёр хамт явж байгаад нүүдэлчдийн мөр дээрээс гүзээ шар тос олжээ.Энэ тосийг хоёулаа тэгш хувааж идэхийг завдаж байтал үнэг,

-Энэ тосыг энд идэхэд зохисгүй ,хүн явна. Харин өндөр уулын орой дээр гарч идье.Чоно,

-За тэгье яаж авч явах вэ? гэв.Үнэг,

-Авч явах ч юухан байх вэ?Үүрээд л явчихна.Харин аахилах гэж л нэг айхавтар ажил бий дээ гэхэд,Чоно,

-За би үүрэхийг нь үүрье.Чи аахилж үз гээд тос үүрээд явахад,Үнэг,

-За,тэгэхээс дээ гээд амаа ангайгаад араас нь дагаж явжээ.

Ингээд хоёулаа өндөр уулын орой дээр гарав.Тэгтэл үнэг,

Энэ тосыг хувааж идсэний хэрэггүй, нэг нь л идвэл зохино гэлээ.Чоно,

-Хэн маань идэх вэ? гэхэд үнэг,

-Хэн ах настай маань идвэл таарна.Чи хэдэн настай вэ?гэж асуулаа.

Чоно үнэгийг мэхэлж өнөөх тосыг идэхийн тулд,

-Намайг бага байхад Сүмбэр уул дов шиг,Сүн далай шалбааг шиг байсан билээ гэхэд үнэг учир зүггүй уйллаа.Чоно дотроо" Шар гайхал чамайг ч нэг мэхэллээ дээ дээ.Одоо уйлсан ч уйлаагүй ч тос минийх болсон доо" гэж бодоод,

-Чи юунд уйлаа вэ? гэхэд үнэг,

-Би гурван гавартай байсан юмаа.хамгийн бага нь чамтай чацуу юм байна.Тэгээд сэтгэл уярлаа гэхэд чоно түүнийг сонсож ,ихэд ичээд өлөн хоосон хонхолзсоор хонгилдоо буцахад үнэг өнөөх тосыг ганцаараа цадтталаа иджээ.